waarom?
Blijf op de hoogte en volg Rowena
23 Januari 2019 | Nederland, Alkmaar
Inmiddels weten de meeste wel dat ik mijn leven ergens anders wil leven dan in Nederland. Maar waarom? en waarom eigenlijk Bali?
Waar zal ik eens beginnen?
Vorig jaar Januari ’18 zat ik op de bank rustig naar Prison Break te kijken tot ik in een keer uit het niets in huilen uitbarsten er was geen aanleiding helemaal niks… al een paar weken daarvoor was ik niet helemaal in mijn hum maar ik dacht dat het gewoon te maken had met de feestdagen.. maar het tegendeel bewees, savonds mijn moeder geappt of die nog wakker was, maar natuurlijk niet die lag allang te slapen want het was inmiddels al 23.00u en zij moest gewoon werken de volgende dag, ik baalde en nu? Wat moet ik nu doen? Vrij overstuur de tv maar uitgezet en huilend en wel in mijn bed gaan liggen ik kon maar niet stoppen met huilen, mijn wekker extra vroeg gezet voor de volgende morgen want ik moest mn moeder bellen…
Toen ik smorgens wakker werd zat ik meteen huilend aan de telefoon met moeders, en die zat nog geen half uur later bij mij op de bank… ( wat moet je ook zonder je moeder he?!) zij mij gerust gesteld na wat praten en tranen drogen, de huisarts maar gebeld want we kwamen tot de conclusie dat het toch niet zo goed met mij ging na alles wat ik in een korte tijd had mee gemaakt, een huis kopen als je 6jr een relatie hebt lijkt een top plan alleen liep het voor mij even anders, na 3maanden samen in een koophuis gewoond te hebben besloten om een punt achter de relatie te zetten en verder te gaan met je leven.. Helaas viel dit voor mij allemaal even wat zwaarder en kon ik dit blijkbaar niet goed verwerken en met nog meer dingen in je hoofd loop je emmertje soms wel eens vol..
Mijn werk afgebeld voor die dag en smiddags naar de HA geweest daar werd vastgesteld dat ik met een depressie kampte en kreeg dus ook meteen medicijnen om wat rust in mijn hoofd te creëren.
En nu was de vraag?
Depressie, Medicijnen?
Met mijn moeder en zus besloten om een paar weken bij mijn zus en zwager te gaan wonen wat uiteindelijk lijden tot bijna een half jaar..
Ik zat thuis ging niet meer naar mijn werk en deed helemaal niks meer, met een top collega (Tineke) van mijn moeder mindfulness gevolgd en via werk naar een psycholoog, man wat had ik zonder al die hulp gemoeten..? langzaam aan weer een paar uurtjes gaan werken wat echt wel heel vermoeiend was maar hey dat is toch beter dan thuis zitten niks doen…. Ik voelde me langzaam steeds een beetje beter worden maar ik was zeker nog niet de oude….
Tot dat mijn tante met een geweldig idee kwam om te vragen of ik voor 2 weken vakantie wilde houden in Bali samen met haar. Normaal gesproken durfde ik nog niet eens alleen met de trein naar Amsterdam te gaan, maar bij de vraag of ik naar Bali wilde komen heb ik geen moment getwijfeld en meteen JAAAAA gezegd.
Zo gezegd zo gedaan zou je denken…. Paar dagen daarna meteen naar het reisbureau geweest en huppa een vakantie naar Bali geboekt. Heel leuk zo`n vakantie geboekt, maar nu moet ik nog helemaal alleen naar Bali. Durf ik dat wel? en kan ik dat wel? ging er elke dag door mijn hoofd… met het vele praten met Tineke en dingen opzoeken en steeds meer gaan denken van fackit ik ga dit gewoon doen en waarom zou ik dit niet kunnen? Ik ga dit gewoon rocken!!
En ja hoor de dag was aangebroken 30 juni een bijzonder speciale dag, OPA jarig waarvan we die verjaardag helaas niet meer mogen vieren en de dag dat ik alleen naar Bali ga…
En mijn god wat was ik zenuwachtig die dag, samen met mama en oma naar Schiphol er kwam amper nog een woord uit mn strot want ik wist het allemaal niet meer… ingecheckt, koffer gedumpt, bakkie gedronken en jaaa daar ging ik dan, door de douane! afscheid nemen viel me zwaar ik wilde niet meer en was half in paniek. KAN IK DIT WEL!? Tuurlijk kan ik dit dacht ik in mijn achterhoofd huppa tranen gedroogd doei gezegd en ja daar ging ik..(allemaal makkelijker gezegd dan gedaan hoor op dat moment) daar liep ik dan alleen op Schiphol gelukkig zijn er honderden mensen die alleen reizen maar goed daar had ik op dat moment niks aan… eventjes een rondje gelopen wat dingetjes gekocht en maar naar mijn gate gegaan.. en daar was het niks anders dan wachten tot dat ik het vliegtuig in mocht… eenmaal in het vliegtuig ging er een last van mijn schouders af lekker slapen (ja dat kan ik prima als je 1 meter 10 bent) gegeten en filmpjes gekeken… na 12u vliegen eindelijk in Singapore aangekomen daar ander half uur gewacht en hup op naar Denpasar. Na nog geen 2uur vliegen naar Denpasar eindelijk veilig geland…. Nu kon de wel verdiende vakantie beginnen. Een begin waar ik nu met TROTS op terug kan kijken want wat er daar met me gebeurde kan ik nog steeds niet omschrijven..
Toen ik daar op het vliegveld liep mijn koffer pakte en mijn tante opzocht gebeurde iets wat ik nooit had verwacht… ik kreeg een waas over me heen en het voelde meteen als thuis ( kan het niet uitleggen dat is iets wat je zelf mee moet maken) 2 weken lang heb ik me dan ook als een vis in het water gevoeld in Bali. Dit voelde als thuis en wilde dan ook niet meer terug naar Nederland wat toch echt wel moest want ja daar gaat het leven toch ook verder……
Na een paar weken in Nederland terug te zijn heb ik niks anders dan aan Bali gedacht verschrikkelijke heimwee als ik na de foto`s keek en als ik er over ging praten…
Na heel lang nagedacht te hebben er over praten met familie, heb ik dus echt besloten om naar Bali te gaan wat voor mij echt als thuis voelt wat raar klinkt als je er pas 1 keer bent geweest en wat veele ook zeker niet zullen begrijpen…
En ja wat nu??
Je wilt toch geld hebben om daar heen te kunnen, dus in November`18 mijn huur opgezegd van mijn woning en bij zuslief en zwager te gaan wonen voor the time being… om diehard te kunnen sparen.
MIJN LEVEN gaat anders worden, de meeste in mijn omgeving zijn bezig met een huisje, boompje, beestje leven maar ik heb besloten om daar nog even mee te gaan wachten. Ik wil mijn leven anders gaan leven. 23aug`19 vertrek ik naar Bali.. dus nu druk bezig met werk en of vrijwilligers werk te zoeken hopelijk met koste en inwoning want dat zou perfect zijn! Boeken aangeschaft om indonesisch te gaan leren, is namelijk wel handig als je naar zo`n land gaat dat je ook gewoon met de lokale mensen een babbeltje kan gaan maken…. Jaa er moeten nog heeeeeeel veeeeeeel dingen geregeld worden en daar zijn we dan ook vanaf nu druk mee bezig..
Vanaf nu zal ik jullie met deze blog op de hoogte houden en kunnen jullie me blijven volgen als je dat leuk vind, zo niet dan is dat ook goed!!
GUYS IK GA DIT ROCKEN EN WIE NIET WAAGT WIE NIET WINT!!
Waar zal ik eens beginnen?
Vorig jaar Januari ’18 zat ik op de bank rustig naar Prison Break te kijken tot ik in een keer uit het niets in huilen uitbarsten er was geen aanleiding helemaal niks… al een paar weken daarvoor was ik niet helemaal in mijn hum maar ik dacht dat het gewoon te maken had met de feestdagen.. maar het tegendeel bewees, savonds mijn moeder geappt of die nog wakker was, maar natuurlijk niet die lag allang te slapen want het was inmiddels al 23.00u en zij moest gewoon werken de volgende dag, ik baalde en nu? Wat moet ik nu doen? Vrij overstuur de tv maar uitgezet en huilend en wel in mijn bed gaan liggen ik kon maar niet stoppen met huilen, mijn wekker extra vroeg gezet voor de volgende morgen want ik moest mn moeder bellen…
Toen ik smorgens wakker werd zat ik meteen huilend aan de telefoon met moeders, en die zat nog geen half uur later bij mij op de bank… ( wat moet je ook zonder je moeder he?!) zij mij gerust gesteld na wat praten en tranen drogen, de huisarts maar gebeld want we kwamen tot de conclusie dat het toch niet zo goed met mij ging na alles wat ik in een korte tijd had mee gemaakt, een huis kopen als je 6jr een relatie hebt lijkt een top plan alleen liep het voor mij even anders, na 3maanden samen in een koophuis gewoond te hebben besloten om een punt achter de relatie te zetten en verder te gaan met je leven.. Helaas viel dit voor mij allemaal even wat zwaarder en kon ik dit blijkbaar niet goed verwerken en met nog meer dingen in je hoofd loop je emmertje soms wel eens vol..
Mijn werk afgebeld voor die dag en smiddags naar de HA geweest daar werd vastgesteld dat ik met een depressie kampte en kreeg dus ook meteen medicijnen om wat rust in mijn hoofd te creëren.
En nu was de vraag?
Depressie, Medicijnen?
Met mijn moeder en zus besloten om een paar weken bij mijn zus en zwager te gaan wonen wat uiteindelijk lijden tot bijna een half jaar..
Ik zat thuis ging niet meer naar mijn werk en deed helemaal niks meer, met een top collega (Tineke) van mijn moeder mindfulness gevolgd en via werk naar een psycholoog, man wat had ik zonder al die hulp gemoeten..? langzaam aan weer een paar uurtjes gaan werken wat echt wel heel vermoeiend was maar hey dat is toch beter dan thuis zitten niks doen…. Ik voelde me langzaam steeds een beetje beter worden maar ik was zeker nog niet de oude….
Tot dat mijn tante met een geweldig idee kwam om te vragen of ik voor 2 weken vakantie wilde houden in Bali samen met haar. Normaal gesproken durfde ik nog niet eens alleen met de trein naar Amsterdam te gaan, maar bij de vraag of ik naar Bali wilde komen heb ik geen moment getwijfeld en meteen JAAAAA gezegd.
Zo gezegd zo gedaan zou je denken…. Paar dagen daarna meteen naar het reisbureau geweest en huppa een vakantie naar Bali geboekt. Heel leuk zo`n vakantie geboekt, maar nu moet ik nog helemaal alleen naar Bali. Durf ik dat wel? en kan ik dat wel? ging er elke dag door mijn hoofd… met het vele praten met Tineke en dingen opzoeken en steeds meer gaan denken van fackit ik ga dit gewoon doen en waarom zou ik dit niet kunnen? Ik ga dit gewoon rocken!!
En ja hoor de dag was aangebroken 30 juni een bijzonder speciale dag, OPA jarig waarvan we die verjaardag helaas niet meer mogen vieren en de dag dat ik alleen naar Bali ga…
En mijn god wat was ik zenuwachtig die dag, samen met mama en oma naar Schiphol er kwam amper nog een woord uit mn strot want ik wist het allemaal niet meer… ingecheckt, koffer gedumpt, bakkie gedronken en jaaa daar ging ik dan, door de douane! afscheid nemen viel me zwaar ik wilde niet meer en was half in paniek. KAN IK DIT WEL!? Tuurlijk kan ik dit dacht ik in mijn achterhoofd huppa tranen gedroogd doei gezegd en ja daar ging ik..(allemaal makkelijker gezegd dan gedaan hoor op dat moment) daar liep ik dan alleen op Schiphol gelukkig zijn er honderden mensen die alleen reizen maar goed daar had ik op dat moment niks aan… eventjes een rondje gelopen wat dingetjes gekocht en maar naar mijn gate gegaan.. en daar was het niks anders dan wachten tot dat ik het vliegtuig in mocht… eenmaal in het vliegtuig ging er een last van mijn schouders af lekker slapen (ja dat kan ik prima als je 1 meter 10 bent) gegeten en filmpjes gekeken… na 12u vliegen eindelijk in Singapore aangekomen daar ander half uur gewacht en hup op naar Denpasar. Na nog geen 2uur vliegen naar Denpasar eindelijk veilig geland…. Nu kon de wel verdiende vakantie beginnen. Een begin waar ik nu met TROTS op terug kan kijken want wat er daar met me gebeurde kan ik nog steeds niet omschrijven..
Toen ik daar op het vliegveld liep mijn koffer pakte en mijn tante opzocht gebeurde iets wat ik nooit had verwacht… ik kreeg een waas over me heen en het voelde meteen als thuis ( kan het niet uitleggen dat is iets wat je zelf mee moet maken) 2 weken lang heb ik me dan ook als een vis in het water gevoeld in Bali. Dit voelde als thuis en wilde dan ook niet meer terug naar Nederland wat toch echt wel moest want ja daar gaat het leven toch ook verder……
Na een paar weken in Nederland terug te zijn heb ik niks anders dan aan Bali gedacht verschrikkelijke heimwee als ik na de foto`s keek en als ik er over ging praten…
Na heel lang nagedacht te hebben er over praten met familie, heb ik dus echt besloten om naar Bali te gaan wat voor mij echt als thuis voelt wat raar klinkt als je er pas 1 keer bent geweest en wat veele ook zeker niet zullen begrijpen…
En ja wat nu??
Je wilt toch geld hebben om daar heen te kunnen, dus in November`18 mijn huur opgezegd van mijn woning en bij zuslief en zwager te gaan wonen voor the time being… om diehard te kunnen sparen.
MIJN LEVEN gaat anders worden, de meeste in mijn omgeving zijn bezig met een huisje, boompje, beestje leven maar ik heb besloten om daar nog even mee te gaan wachten. Ik wil mijn leven anders gaan leven. 23aug`19 vertrek ik naar Bali.. dus nu druk bezig met werk en of vrijwilligers werk te zoeken hopelijk met koste en inwoning want dat zou perfect zijn! Boeken aangeschaft om indonesisch te gaan leren, is namelijk wel handig als je naar zo`n land gaat dat je ook gewoon met de lokale mensen een babbeltje kan gaan maken…. Jaa er moeten nog heeeeeeel veeeeeeel dingen geregeld worden en daar zijn we dan ook vanaf nu druk mee bezig..
Vanaf nu zal ik jullie met deze blog op de hoogte houden en kunnen jullie me blijven volgen als je dat leuk vind, zo niet dan is dat ook goed!!
GUYS IK GA DIT ROCKEN EN WIE NIET WAAGT WIE NIET WINT!!
-
23 Januari 2019 - 17:11
Carline:
TROTS!❤ LOVE YOU!❤ -
23 Januari 2019 - 17:10
Jacqueline Bellis:
Wat een verhaal Rowena. Maar vind het superstoer dat je je hart gaat volgen en ik ga jou volgen. Ga jou nog vaak knuffelen op het werk. Dikke kus -
23 Januari 2019 - 17:10
Amy:
Wauw nichtje!! Helemaal natte ogen van hoor, wat heb je dit mooi op papier gezet. Je bent een super sterke vrouw en ik vind het zo ontzettend knap van je dat je dit gewoon gaat doen (stiekem beetje jaloers -
23 Januari 2019 - 17:15
Amy:
-
23 Januari 2019 - 17:18
Wendy:
Mooi beschreven. Je bent een topper en kunt dit avontuur ook zeker aan.
-
23 Januari 2019 - 17:20
Je Moedertje:
Indrukwekkend, ontroerend en vreselijk DAPPER. Volg je ❤️ Doe wat goed voelt.
Ben supertrots op je -
23 Januari 2019 - 17:21
Jessica:
Jij gaat dit zeker rocken!! Trots op je mop❤️❤️ -
23 Januari 2019 - 17:26
Mich:
Wauuuw super opgeschreven, heel leuk om jou te volgen skeet.
Trots op je! En gun je al het geluk!(in Bali) Ennuh ik ga je zeker opzoeken ❤️
Keep up the good work girl!!! -
23 Januari 2019 - 17:27
Annemieke:
Wat een verhaal. We kunnen nog een paar maanden van je genieten
voor je definitief vertrekt. En ik ga je zeker volgen xx -
23 Januari 2019 - 17:37
Otsie:
Lieve rowena
Weet wel zeker dat je dit kunt meis..
Als je zelf een beslissing neemt om te gaan doen waar jou hart ligt kan het niet meer fout he..
Heb vertrouwen in jezelf en wat je kunt bereiken.
Alleen dan zul je stralen en kun je de wereld aan.
-
23 Januari 2019 - 17:50
Moedertje Hennie:
Vervolg:
Je hebt al wat hobbels overwonnen en dit gaat je ook zeker lukken.
Dit is wat je diep in je hart altijd al hebt willen doen. En supergaaf dat we samen op 23 aug
samen gaan en dat ik met eigen ogen kan zien waar jij je gaat settelen.
Leef je leven.
“Happinez is not something ready Made.
It comes drom your one action”
❤️❤️ -
23 Januari 2019 - 17:46
Je Tante Sonja:
Mooi geschreven Rootje. Wat een mooie droom die jij volgt en werkelijkheid gaat maken. Super -
23 Januari 2019 - 17:51
Jerrel:
Sommige mensen studeren, lezen boeken, vergaren kennis
En geven kennis door.
Andere mensen studeren door te reizen, ervaren wijsheid
En verspreiden wijsheid.
Succes met je studie!!!! -
23 Januari 2019 - 18:24
Rick:
Goed dat je je verhaal deelt. Je kunt het en natuurlijk heel veel plezier en geluk. -
23 Januari 2019 - 18:50
Yentel :
Is niet met woorden te beschrijven hoe trots ik op je ben! Iedereen zegt dat je altijd je hart moet volgen en jouw hart ligt in Bali. Dit is de beste keuze die je heb gemaakt in je leven! Je gaat dit inderdaad rocken en ik hou super veel van je!!❤❤❤❤❤ -
23 Januari 2019 - 19:05
Soraya :
Het valt niet in woorden te bevatten hoe Facking trots op je ben..
Van hoever je bent gekomen, en waar je nu staat..
Ik ben blij dat wij jou op deze manier kunnen helpen, zodat jij je droom kan waar maken..
Kan ik stiekem nog even van je genieten (maar ook lekker ruzie met je maken) -
24 Januari 2019 - 02:39
Harm:
Wouuuuuuuuw schat wat goed van jou dat jij je hart volgt. -
24 Januari 2019 - 04:23
Saskia:
Wauw Roween prachtig ik ga je volgen je schrijft echt prachtig!!!
Heel veel succes kanjer!!! -
24 Januari 2019 - 11:08
Brigitte:
Lieve meid,
Wat ben ik trots op jou. Jij gaat dit Rocken -
26 Januari 2019 - 15:05
Margriet:
Mooi geschreven zeg. Succes met de voorbereiding. Geloof in jezelf en je kunt het -
27 Januari 2019 - 06:46
Janet:
Nooit gedacht dat een peettante invloed kan hebben op beslissingen in jouw leven. Ik heb je zien opbloeien op Bali vanaf de eerste minuut en maakte een andere Rowena mee. Ik heb enorm respect voor je dat je de grote stap ga maken en weet als geen ander dat het niet zo eenvoudig is. Je krijgt hier geen spijt van. Natuurlijk zullen er dagen volgen waarin het niet gaat zoals jij wilt, maar houdt in gedachten NEVER GIVE UP! En ik ben maar een telefoon call away. Ga je zeker volgen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
